W ramach zajęć praktycznych z produkcji roślinnej uczniowie klasy pierwszej TW8 zbadali skład granulometryczny gleby metodą sedymentacyjną. Jest ona znacznie dokładniejsza od metody sitowej.

Fot.1. Badanie gęstości wody areometrem                                   Fot.2. Badanie gęstości zawiesiny glebowej

Próbkę gleby po odsianiu kamieni i żwiru gotuje się w wodzie destylowanej, aby rozpuścić agregaty (gruzełki) z których się składa. Gleba rozpada się na elementarne składniki – cząstki piasku, pyłu i iłu. Zawiesinę gleby przelewa się do cylindra o pojemności 1 l i miesza. Najszybciej na dno opada piasek – trwa to ok. 22-24 sekundy. Wtedy mierzy się tzw. areometrem gęstość badanego roztworu, a dla porównania – gęstość wody bez gleby w drugim cylindrze. Różnica pomiarów pozwala ustalić procentową zawartość piasku w glebie. Później opada pył, a na końcu ił. Wykonuje się kolejne pomiary areometrem.

Po wykonaniu przez uczniów badań okazało się, że gleba składa się z:

72% piasku

12% pyłu

16% iłu

Jest to tzw. piasek gliniasty mocny

Co nam daje ta informacja?

Jest to gleba na pograniczu lekkiej i średniej, łatwa w uprawie, ciepła. Można na niej uprawiać prawie wszystkie rośliny uprawne, ale wyższe plony dadzą rośliny o mniejszych wymaganiach glebowych.

Jak wypada taka gleba w porównaniu z innymi? Zostało to zbadane przez Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach:

              Typ gleby                                                         plon pszenicy (t/ha)                      plon ziemniaków (t/ha)

Piasek słabogliniasty                                          -(za słaba gleba)                                             25,1

Piasek gliniasty mocny                                                 4,22                                                      28,5

Glina lekka                                                                    4,64                                                      28,2

Glina średnia                                                                 4,86                                                      25,2

Fot.3. Oczekiwanie na opadnięcie kolejnej frakcji (pyłu).

Fot.4. Przeprowadzanie obliczeń.

p.Zbigniew Pawlonka